Bourj el-Barajneh

Geçtiğimiz günlerde Milliyet gazetesinde yer alacak bir haber için Beyrut'ta bulunan fotoğrafçı Ercan Arslan ve acar muhabir Ece Emre ile Beyrut'ta bir mülteci kampı ziyareti daha gerçekleştirdim. Aslında bu posttan önce, sırası gelmiş bir takım iç açıcı deniz kum güneş; bilumum turistik yer yazıları vardı ama elim onlara gitmedi niyeyse...
Bourj el-Barajneh, Hizbullah mahallesi olarak da bilinen; Arapçada "banliyö" anlamına gelen Dahiye'nin hemen yakınında bulunuyor. Havalanı yolunda diyebilirim. Daha önce Şatilla görmüş bünyemin duruma hazırlıklı olduğunu düşünürek yola çıkıyoruz.
Bir çok kampta faaliyette olan ve benim de gönüllü olarak çalıştığım Women Programme Association'dan Sahar bizi karşılıyor ve bize eşlik ediyor. (Bu arada biraz daha ciddi konulara Beyrut seyahatim bitince değinmeyi planlıyorum stajda ve bu merkezde ne yaptım gibi.)
Bu kamp da yine Filistinliler için kurulmuş, ancak şu an az da olsa Iraklı mülteci de yaşıyor. Yaklaşık nüfus 40,000 kadar metrekareye düşen isan sayısı da sanırım 4-5 olmalı. Atıyorum tabi de evler gerçekten minicik sanki legolar gibi üst üste binmiş.
Sıvasız boyasız çoğu ve bir kısmında pencere yok. Evet penceresiz minicik evler var. Sokaklardan bahsetmem gerekiyor. Zira sokak bizim nezdimizde dar da olsa araba geçecek boyuttadır. Ya da 4 kişi yan yana yürüyebilsin haydi diyelim. Ama burada uzun koridorlar var evlerin arasında yalnızca. Bir motorsikletin (mobilet ya da) geçebileceği iki kişinin ara ara zorlukla yan yana yürüyebildiği sözde sokaklar...Tabutların sığmadığı, cenaze olunca mecburen damlardan taşındığı bir yer.

Yaşam şartlarının zorluğunu geçiyorum evet çok fazla hayal edemeyeceğimiz kadar kötü durum olsa da bunlar Türkiye'de de olan şeyler, hele iftara yiyecek bulamayınca kendini asan baba haberini gördükten sonra...
Bu kamplarda; Şatilla'da, Nahr el-Bared'de elektrik ve su tesisatının açıkta ve yan yana olması en büyük problemlerden biri. Bu yüzden sürekli insanlar ölüyor özellikle de çocuklar çünkü damlayan sularla bilmeden oynuyorlar, kablolara dokunabiliyorlar. Çocuk işte ne bilsin kablonun kaçak yapabileceğini, suyun da iletken olduğunu?

Yukarıda fotoğraftaki köşede, geçen sene 7 yaşında bir çocuk elektrik çarpması sonucu ölmüş. Biz de orada durduk, yanımızda da bir sürü çocuk vardı. Her gün oradan bir sürü insan geçiyor, oturup soluklanıyor belki. Çocukların da oyun alanı bir nevi çünkü avlu gibi. Tam karşısında da çöp yığınları var. Çöplerin burada günlerce biriktiği oluyormuş.

Bir ev gördüm geçerken ya da bir oda daha doğrusu, kapısı sonuna kadar açıktı. Çünkü penceresi olmayan cinsten bir ev. İçinde yaşlı bir adam, rahmetli dedemin yaşında belki ya da erken çökmüş. Hasta gibiydi, yatıyordu. Duvarları güneş görmediği için yosun tutmuş. Tek başına bir de. Ağustos sıcağında bir yaşlı adam gördüm penceresiz evinde...