Halkımız Sıkışınca Google'a Sorar

Asıl Beyrut 101: Beyrut nerede?

Başlığa bakıp bu ne saçma soru yahu dediğinizi duyar gibi oluyorum. Velhasıl bugün blogun istatistiklerine bakarken korkunç gerçekle karşılaştım. Arama motorlarından aşağıda gördüğünüz üzere en çok "Beyrut nerede?" aranarak Ezgiss'e giriş yapılmış. Hatırı sayılır bir sayı üstelik. Efendim, dilbilgisi yeteneği nerde değil nerede düzeyinde olan kıymetli okurları aydınlatmak için ben de hemen harekete geçtim.

Beyrut Lübnan'dadır. Lübnan, kuzey ve doğusunda Suriye, güneyden ise Israil ile komşu oluyor. Bakınız bu da koordinatları: 33°53′13″ Kuzey 35°30′47″ Doğu. Doğunuzda mı batınızda mı o nerede olduğunuzla alakadar. Ancak Batı merkez alınarak yapılan sınıflandırmada "Yakın Doğu" (near east, proche orient, oriente proximo) bölgesinde oluyor. Bölgenin şarktan türetilmiş bir ismi de "Maşrık" (Şark yön, maşrık ise yer belirtiyor, Akdeniz ve Iran arasında kalan bölge denebilir). Bir de daha ziyade anglo-amerikan yazında (literatür demedim güzel türkçemiz amin) Levant olarak kullanılıyor Lübnan, Suriye, Filistin, Ürdün ve Israil'i kapsayarak.

Derste canı sıkılan gençlerimize erken yaştan itibaren okul kitaplarının arkasındaki dünya haritasına bakmalarını, arkadaşlarıyla başkent bulmaca gibi oyunlar oynamalarını naçizane salık veriyorum.

Dünya kocaman, pazar çok kötü

"Altı yaşındaydım. Dünyanın sonsuz büyüklüğünü hissettim ve gitmem, çok uzaklara gitmem gerektiğine inandım…”

Tezer Özlü

(Tam da bunu düşünürken rastladım Özlü'nün alıntısına.)

Kalabalık ve görkemli pazar kahvaltılarını es geçtiğim bu kötü pazar gününde Kings of Convenience Homesick eşlik ediyor depresyonitama. (küçültme eki oluyor ispanyolcada -ita) Pazarı sevmeme sebebim de bu sanırım. Uzaklaştıkça artan içimdeki boşluğu pazarları hissediyorum. Hissetmeye vakit buluyorum, nasılsa yapacak bir şey yok. Boşluk büyüdükçe daha uzağa gitmek istiyorum. Ben de mi öyleydim 6 yaşında acaba yoksa Tezer Özlü ve Pavese'yi hayatıma sokarak büyük bir yanlış mı yaptım?

Dün ölüm yıldönümüymüş. Başarısız intiharını öğrendiğimde kurtulduğuna sevinemediğim biri o. Ölmek istemesini anlayabildim hep. Aradığı huzura kavuştuğunu düşünüyorum. Onu anmak için geçici süreyle kapalıyız, yüzümüzde buruk bir ifade var; gülsek de zorlama...