Sevgili okur, bilenler bilir bazı şeylerin kıymeti ancak eksikliğinde hatırlanır. Benim için bu kategoride şu an bir çaydanlık demleme çay bulunuyor. Elbette ki, aile, erkek arkadaş, arkadaşlar da çok çok özleniyor ama çay işte ne bileyim...Nereye gitsek sallama/atlama/batırma diye abuk tarifleri olan çayların yüz karası tat alınmaz meretten getiriyorlardı ben de pes etmiştim. Bir de şeker istemediğinizi belirtmeniz gerekiyor, yoksa şekeri basıp veriyorlar. Eve misafirliğe gittiğimizde de sormadan şekeri doldurup vermişti ev sahibesi. Ayıp olmasın diye bir bardak pekmez içtim sayın okur. Sonra geçenlerde tesadüfen Bread Republic diye Hamra'da bir kafeye gittik. Şanısımı denemek için çay istedim ve kişiye özel minik bir demlikle kokusunu saça saça geldi. İnce belli, 90 60 90 bardağımız da olsaydı tadından içilmezdi elbette. Neyse bunlar memleket hasreti belirtileri sanırım.
Bir sonra ki post bu kadar sıkıcı olmayacak merak etmeyin. Sizler için gece hayatını gözlemledim. (Kendim için değil yo yo yo) Beyrut'ta gece hayatı az sonra...
ezgi ciğim çok güzel bir blog olmuş beyrutu bilmeyenlere güzel bir rehber. ellerine sağlık seni takipteyiz. kolay gelsin
YanıtlaSil